Przeciski pneumatyczne oraz wbijanie rur stalowych w technologiach bezwykopowych.

Przeciski pneumatyczne

Metoda ta polega na przeprowadzeniu przez grunt na wyznaczonym odcinku przebijaka pneumatycznego (tzw. kreta). Przebijak jednocześnie wciąga rury.

Możliwe jest też wciąganie rur z wykopu docelowego podczas wyciągania kabli zasilających przebijak. Ponieważ grunt rozpychany podczas przemieszczania przebijaka nie jest usuwany, można tą metodą budować rurociągi o średnicy zewnętrznej maksymalnie tylko do 200 mm.

Przewierty o większej średnicy można uzyskać, mocując na przebijaku specjalne poszerzacze.

Metoda ta może być nieefektywna w gruntach nawodnionych, w warunkach małego tarcia powierzchniowego.

Ze względu na technologię kontroli kierunku przecisku A. Zwierzchowska wyróżnia:

– niesterowany przecisk pneumatyczny przebijakiem, tzw. kretem (Rys. 1): kierunek przecisku uzyskuje się przez odpowiednie ustawienie przebijaka w wykopie początkowym, przy czym dokładność wbudowania sieci tą metodą zależy od warunków gruntowych, a przede wszystkim od długości przecisku (przyjmuje się, że wynosi ona w pionie i poziomie 1–2% długości przecisku); tempo przesuwu przebijaka wynosi od 3 do 30 m/h;

 
Rys. 1. Budowa rurociągu metodą przecisku pneumatycznego przebijakiem, tzw. kretem

– przecisk sterowany przebijakiem pneumatycznym, tzw. kretem: radiową sondę nadawczą umieszcza się w głowicy przebijaka, lokalizator z wyświetlaczem jest przemieszczany przez operatora w miarę postępu pracy (Rys. 2); sterowanie procesem przecisku zapewnia nastawna głowica przebijaka (pochylenie, obrót) oraz wąż sterujący, będący jednocześnie przewodem zasilającym; minimalny promień skrętu głowicy wynosi 30 m; stosując tę metodę, można wbudować rury o średnicy do 63 mm, długości jednorazowo wykonywanych przecisków wynoszą do 70 m.

 
Rys. 2. Budowa rurociągu metodą przecisku sterowanego przebijakiem pneumatycznym, tzw. kretem

Wbijanie rur stalowych

W technologii tej rury stalowe wbija się w grunt przebijakiem umieszczonym w wykopie początkowym, w specjalnym łożu, zwanym również kołyską lub lawetą. Przebijak nie przemieszcza się w gruncie, odcinki rur są dokładane i łączone w miarę postępu prac, np. przez spawanie (Rys. 3).

 
Rys. 3. Budowa rurociągu metodą wbijania rur stalowych zamkniętych od czoła

Rury o średnicy do 200 mm wbijane są jako zamknięte od czoła, najczęściej dospawanym stożkiem. Podczas wbijania rur o większej średnicy pierwsza z nich jest zamknięta od czoła tuleją tnącą lub jest specjalnie sfrezowana.

Powstający wówczas rdzeń gruntowy usuwa się, np. za pomocą sprężonego powietrza, wody pod ciśnieniem, z zastosowaniem wiertnicy ślimakowej lub miniładowarki.

Jednorazowo tą metodą można wbudować rurociąg długości od 20 do 50 m, w zależności od średnicy rury. W korzystnych warunkach gruntowych oraz dla wybranych średnic możliwe jest wbudowanie jednorazowo rurociągu o długości nawet do 100 m.

Zakres średnic wbudowanych rurociągów wynosi od 110 do 2000 mm.

Metoda ta zależy do niesterowalnych, toteż dokładność wykonania rurociągu maleje wraz z długością wbudowanych odcinków. Przyjmuje się, że dokładność wykonania rurociągu w poziomie wynosi od 1 do 2% długości wykonywanych jednorazowo rurociągów.

Czytaj więc na temat bezwykopowych metod budowy rurociągów:

Technologie bezwykopowe w branży wod-kan w Polsce

Metody bezwykopowej budowy rurociągów. Klasyfikacja i dobór metody.

Przewierty sterowane i wiercenia kierunkowe.

Przeciski hydrauliczne w technologiach bezwykopowych

Mikrotunelowanie - bezwykopowa technologia budowy rurociągów.