Oczyszczalnie biologiczne Feliksnavis FEL

Zalety oczyszczalni biologicznej FEL

• Udokumentowana wytrzymałość na zgniatalność wynosi 58 kN/m2. Dzięki temu naszą oczyszczalnię możemy zagłębić oraz obsypać gruntem na życzenie klienta do żądanej głębokości w przypadku nisko posadowionego przyłącza kanalizacyjnego bez dodatkowych zabezpieczeń !!!
• Oczyszczone ścieki są bezbarwne i bez zapachu - odpowiadają wodzie II klasy czystości,
• Niskie koszty eksploatacji w ciągu roku,
• Brak elementów ruchomych, które wymagałyby stałego nadzoru i kontroli,
• Wysoka redukcja zanieczyszczeń (do 98 % eliminacji BZT5),
• Niewielka powierzchnia potrzebna do zamontowania całego urządzenia - możliwy montaż w podjeździe,
• Brak konieczności stosowania pożywek mikrobiologicznych,
• 10 lat gwarancji,
• Brak konieczności montowania osadnika wstępnego przed oczyszczalnią,
• Duża odporność na nierównomierności w dopływie ścieków,
• Wysoka odporność na zmienne temperatury zewnętrzne (zarówno wysokie jak i niskie) – co jest związane między innymi z dobrą konstrukcją i dużą stabilnością zachodzących procesów biologicznych w złożu,
• Brak konieczności posiadania fachowej wiedzy i sprawowania nadzoru nad zastosowaną technologią (okresowe przeglądy raz, dwa razy w roku, może dokonać osoba, która zapozna się uważnie z instrukcją obsługi i eksploatacji),
• Długa żywotność urządzeń (oczyszczalnia wykonana jest z laminatu, czyli żywicy poliestrowej wzmocnionej włóknem szklanym),
• Cicha i nieuciążliwa praca urządzenia,
• Łatwy montaż.

Budowa i mechanizm działania oczyszczalni.

Urządzenie składa się z dwóch cylindrycznych zbiorników, z dnem stożkowym, ustawionych centrycznie. Część wewnętrzna - komora napowietrzania, część zewnętrzna - osadnik wtórny.

Komora napowietrzania – w centralnej części tej komory zamontowany jest pionowy przewód z dyfuzorem. W trakcie tłoczenia sprzężonego powietrza z dmuchawy do komory napowietrzania z osadnika wtórnego (dna komory) jest zasysany osad czynny a z komory napowietrzającej - mieszanina osadu. W taki sposób tworzy się strumień cyrkulacyjny w komorze napowietrzania. Pozwala to na utlenianie zanieczyszczeń organicznych, nie tylko przy pomocy osadu czynnego będącego w stanie zawiesin, ale też przy pomocy błony biologicznej, która tworzy się na powierzchni złoża biologicznego. Gdy strumień cyrkulacyjny porusza w dół zmniejsza się koncentracja rozpuszczonego w nim tlenu, dlatego też, w górnych warstwach błony biologicznej rozwijają się nie tylko procesy rozkładu zanieczyszczeń organicznych, ale też procesy nitryfikacji (proces utleniania amoniaku do azotanów), w a dolnych warstwach ze względu na brak rozpuszczonego tlenu tworzą się procesy denitryfikacji (użycie tlenu znajdującego się w azotanach i azotynach). W skutek czego, koncentracja azotu w oczyszczanych ściekach zmniejsza się do około 50%; w konwencjonalnych urządzeniach, gdzie stosowany jest tylko osad czynny, koncentracja azotu zmniejsza się zaledwie o 20%. Złoże biologiczne pozwala też na redukcję wpływu procesu denitryfikacji (wypłynięcia osadu) na osadnik wtórny.

Osadnik wtórny – mieszanka osadu czynnego z komory napowietrzania trafia do części stożkowej osadnika wtórnego, w którym już się znajduje osiadły i zgęstniały osad czynny. W trakcie procesu osiadania mieszaniny osadu przez zgęstniały osad zatrzymane zostają też drobne kłaczki osadu, co zapewnia mniejszą koncentrację zawiesiny w oczyszczanych ściekach. Napływające do komory napowietrzania nowe porcje ścieków wypychają hydraulicznie oczyszczony osad do góry osadnika wtórnego. Oczyszczane ścieki są zbierane do rynny peryferyjnej. Okresowo na powierzchnię osadnika może wypływać osad czynny. Aby zapobiec jego przedostaniu się do oczyszczonych ścieków, w osadniku są zamontowane zanurzane przegrody. Z rynny ścieki są odprowadzane za pomocą rury.

Więcej informacji >