Drenażowe oczyszczalnie ścieków

System oczyszczania, oparty na drenażu, posiada dwa główne składniki, osadnik oraz drenaż rozsączający. W osadniku zachodzą zjawiska sedymentacji i flotacji, które powodują oddzielenie substancji lekkich ( oleje, tłuszcze ) od substancji opadających na dno zbiornika. Gromadzony osad z czasem należy wybrać wozem asenizacyjnym ( raz na 12 – 18 msc. ).
Z osadnika, poprzez filtr, wypływają ścieki wstępnie podczyszczone, mogące być następnie doczyszczone w drenażu. Kolejnym elementem jest studzienka drenażowa, stanowiąca punk od którego rozpoczyna się drenaż. W zależności od rodzaju studzienki można podłączyć od 2 do 5 ciągów drenażowych ( standardowo są 3 ). Rury drenażowe układane są na podsypce ze żwiru płukanego o frakcji 16-32 mm. Drenaż od góry osłonięty jest geowłókniną, która zatrzymując piasek umożliwia przesączanie się wód opadowych. W obszarze podsypki wytwarza się błona biologiczna, która w dostępnie powietrza umożliwia zajście procesu doczyszczania. Kluczowe znaczenie ma wentylacja, której wlot jest na końcu drenażu, natomiast wylot powinien być wyprowadzony ponad kalenicę budynku. Proces oczyszczania kończy się na poziomie 1,5 m pod poziomem drenażu.
Zanim dokonamy wybór konkretnego rozwiązania, należy zadać sobie pytanie: jaki wariant drenażu możemy zastosować? Należy rozróżnić dwa etapy oczyszczania: pierwszy - zawsze w postaci osadnika gnilnego oraz drugi, którego rodzaje zostały przedstawione poniżej.:

Drenaż rozsączający – stosowany jest gdy wody gruntowe nie występują pytko, oraz podłoże jest przepuszczalne w odpowiednim stopniu. Jest to najczęściej stosowane rozwiązanie.

Drenaż w nasypie - stosowany gdy stały lub okresowo wysoki poziom wód gruntowych uniemożliwia zachowanie 1,5 m różnicy pomiędzy ich poziomem, a drenażem. Dodatkowym elementem jest w takiej sytuacji przepompownia, montowana za osadnikiem.

Filtr piaskowy ( o przepływie pionowym ) z odprowadzeniem do wód powierzchniowych lub studni chłonnej - stosowany jest gdy występuje problem związany ze bardzo słabą przepuszczalnością gruntu ( iły lub glina ). Zaznaczyć należy, iż w tym wariancie wody gruntowe nie mogą występować płyciej, niż dno filtra piaskowego.
Dodać należy, iż w przypadku studni chłonnej instalowanej w gruntach trudno – przepuszczalnych dno studni musi być umieszczone w warstwie chłonnej. W przypadku gdy badania geologiczne nie wskazały występowania warstwy chłonnej poniżej warstwy trudno - przepuszczalnej, odprowadzenie do studni chłonnej nie może być rozpatrywane.