Bezwykopowa technologia renowacji wykładziną - na czym polega?

główne_1280.jpg.jpg

Renowacja wykładziną to jedna z bardzo popularnych i efektywnych technologii renowacji kanalizacji. W literaturze fachowej określa się ją jako relinang lub sliplining. Jest to jedna z najprostszych bezwykopowych technologii, które pozwalają uniknąć wielu problemów przy renowacji kanalizacji.

Bezwykopowe technologie renowacji kanalizacji

Na czym polega renowacja wykładziną?

Bezwykopowe technologie renowacji kanalizacji

Technologie bezwykopowe cieszą się bardzo dużą popularnością podczas prac związanych z renowacją kanalizacji. Co ciekawe, renowacja wykładziną znalazła zastosowanie nie tylko przy rehabilitacji technicznej przewodów kanalizacyjnych, lecz także wodociągowych, jak również gazowych. Znana jest mniej więcej od lat 60. XX wieku, natomiast obecnie należy do jednych z najczęściej stosowanych rozwiązań. To jednak tylko jedno z kilku możliwych rozwiązań, w niektórych przypadkach stosuje się np. renowację rękawami.

Technologie bezwykopowe mają bardzo wiele zalet. Przede wszystkim znacząco ograniczają one konieczność wykonywania robót ziemnych, które szczególnie w obszarach wysoko zurbanizowanych mogą stanowić duże utrudnienie dla utrzymania płynnego ruchu. Ponadto, im mniej robót ziemnych, tym mniejsze ryzyko pojawienia się poważnych uszkodzeń czy osiadania. Technologie bezwykopowe oznaczają także brak konieczności wykonywania obrót odwodnieniowych. Nie ma więc ryzyka zanieczyszczenia wód gruntowych. Nie bez znaczenia są wygenerowane w ten sposób oszczędności:

• mniejsze jest zapotrzebowanie na transport urządzeń oraz pracowników,
• mniej podczas pracy na renowacją kanalizacji zużywa się energii, wytwarza się mniej spalin i innych zanieczyszczeń,
• mniejsze jest ryzyko uszkodzenia okolicznych budynków, przyłączy, kabli.

Na czym polega renowacja wykładziną?

Renowacja kanalizacji może zostać przeprowadzona na wiele sposobów, natomiast metoda renowacji wykładziną jest jedną z najpopularniejszych. Polega ona na wciągnięciu do odnawianego odcinka kanalizacji odpowiedniej wielkości ciągłej rury PEHD lub PP. Jej średnica musi być oczywiście odpowiednio mniejsze niż średnica pierwotnego przewodu. Do takiej renowacji najczęściej wykorzystuje się rury z polietylenu, choć znane są także realizacji z rur stalowych lub żeliwnych. Po wyłożeniu odcinka ciągłą rurą uzyskiwaną za pomocą zgrzewania doczołowego kolejnych odcinków konieczne jest wypełnienie przestrzeni pierścieniowej między kanałem poddawanym renowacji a nową rurą. Najczęściej przestrzeń ta wypełniana jest lekką zaprawę z cementu i popiołu. W ten sposób stabilizuje się nową rurę i chroni przed osiadaniem jej w przyszłości. Przestrzeń pierścieniowa może również zostać poddana iniekcji.

Średnice przy renowacji kanalizacji wykładziną z rur ciągłych muszą zostać precyzyjnie określona na podstawie obliczeń statyczne-wytrzymałościowych. Pamiętać trzeba między innymi o stanach odciążeń, w tym stanie podczas wypełniania przestrzeni pierścieniowej za pomocą lekkiego insektu. Niezbędne jest także uwzględnienie w obliczeniach siły wyporu oraz stateczności na wyboczenie (w wyniku podwyższenia temperatury przy utwardzaniu iniektor może dość do obniżenia parametrów wytrzymałościowych). Ważne jest więc, aby zminimalizować ryzyko zmiany profilu odcinka poddawanego renowacji. Można to osiągnąć m.in. przez możliwie niskie położenie nowej rury podczas wypełnienia przestrzeni pierścieniowej insektem. Najlepiej zastosować mieszkankę o możliwie niskiej gęstości oraz wypełnić rurę wodę. Drugie możliwe rozwiązanie to iniekcja przeprowadzana w dwóch lub trzech etapach.