Warszawska "Gruba Kaśka" obchodzi 50 urodziny

Budowa "Grubej Kaśki" rozpoczęła się w 1953 roku

Stojąca na Wiśle „Gruba Kaśka" to największa studnia infiltracyjna w Europie. Zaopatruje ona Warszawę w wodę pobieraną spod dna rzeki. Koncepcję budowy ujęcia poddennego w Wiśle przedstawił w 1950 roku polski inżynier Włodzimierz Skoraszewski, dzięki czemu wodociągi warszawskie mają patent na to rozwiązanie. Studnia rozpoczęła pracę we wrześniu 1964 roku.

„Gruba Kaśka" jest częścią Stacji Uzdatniania Wody „Praga". Budynek ma ponad 49 metrów wysokości, blisko 44 metry obwodu i jest połączony z terenem stacji 311-metrowym tunelem biegnącym pod Wisłą. Pobór wody spod dna Wisły odbywa się przy pomocy piętnastu drenów (perforowanych rur) rozłożonych promieniście wokół obiektu, na głębokości około 7 m. Woda po procesie infiltracji przez naturalne złoże piaskowo-żwirowe, którym jest dno rzeki, trafia do wnętrza studni, skąd za pomocą pomp tłoczona jest do kolejnych etapów uzdatniania.

Sam proces infiltracji trwa około 24 godzin, przez co ujęcie wody i jej pojawienie się w warszawskich kranach dzieli kilkadziesiąt godzin. SUW „Praga" produkuje średnio 65 000 m³ wody na dobę. Trafia ona następnie do około 30% powierzchni Warszawy.

Nazwa "Gruba Kaśka" wzięła się od tak samo nazywanej osiemnastowiecznej studni stojącej do dziś w pobliżu przystanków tramwajowych przy Pl. Bankowym. Projekt studni zakładał konstrukcję wraz z poziomo ułożonymi drenami, budowanymi w kesonie pod sprężonym powietrzem, co było ówcześnie nowatorskim rozwiązaniem.

W chwili obecnej trwa modernizacja SUW „Praga". Proces uzdatniania zostanie uzupełniony o nowoczesną technologię ozonowania pośredniego i filtracji na węglu aktywnym. Dzięki temu będzie można zmniejszyć ilość środków dodawanych do wody w celu jej ostatecznej dezynfekcji, co poprawi jej smak i zapach. Prace mają zakończyć się w przyszłym roku.

(mk)