90 lat temu podjęto decyzję o budowie w Łodzi wodociągów i kanalizacji [wideo]

Dzisiaj Łódź jest zkanalizowana w 98%

25 września minęła 90 rocznica podjęcia przez Radę Miejską Łodzi decyzji o budowie wodociągów i kanalizacji według projektu Williama Heerleina Lindleya. Z tej okazji w siedzibie Rady otwarta została wystawa poświęcona tej budowie.

W latach dwudziestych XX wieku Łódź była jednym z ostatnich dużych miast w Europie, które nie posiadało kanalizacji i wodociągów. Nieczystości wciąż płynęły ulicznymi rynsztokami i rzekami, które podczas opadów deszczu rozlewały się zanieczyszczając studnie wody pitnej. Życiu w mieście stale towarzyszył uciążliwy zapach oraz epidemie cholery, czerwonki, duru brzusznego, szkarlatyny, błonicy, odry i krztuśca. Łódź była wtedy jednym z najgęściej zaludnionych polskich miast, ale także z jednym z najwyższych wskaźników śmiertelności.

W 1924 roku władze Łodzi wysłały do ówczesnych posłów, senatorów i członków rządów RP memoriał w sprawie stanu sanitarnego w Łodzi z prośbą o środki na budowę kanalizacji. Zawierał on następujący fragment: "Woda do picia czerpana jest ze studni głębokości zaledwie kilku lub kilkunastu metrów, studnie zaś znajdują się często w pobliżu dołów kloacznych. Ścieki tylko w nieznacznej ilości wywożone są poza obręb miasta, większość zaś ścieków domowych i wszystkie fabryczne spływają ulicznymi rynsztokami."

Decyzję o budowie kanalizacji i wodociągów podjęto ostatecznie w 1924 roku, choć projekt Williama Heerleina Lindleya był już gotowy w 1909 roku. Pracami kierował Stefan Skrzywan, który był bliskim współpracownikiem Lindleya. Do wybuchu II wojny światowej w Łodzi powstały 192 km kanalizacji z przyłączami, 86 km sieci wodociągowej, 2 zbiorniki wody na Stokach oraz stacja pomp na Dąbrowie. Wodę zaczęto czerpać ze studni głębinowych.

(mk)