Ozon w procesie redukcji ilości odpadów z oczyszczalni

Ozon w procesie redukcji ilości odpadów z oczyszczalni

Nadmiar osadów biologicznych pochodzących z oczyszczalni ścieków nie jest problemem nowym. Przez długi czas, techniki oczyszczania - typu ‘na końcu rury’ (end of pipe) - były jedynym sposobem ograniczenia ilości odpadów. W ostatnim czasie zostały rozwinięte nowe sposoby związane z redukcją ilości odpadów u źródła, stosowane samodzielnie wewnątrz oczyszczalni. Jedna z takich technik – redukcja biomasy za pomocą ozonu – stopniowo wychodzi z fazy pilotażowej i staje się coraz częściej stosowanym rozwiązaniem praktycznym. Wymaga ona jednak dużej uwagi w związku z zabezpieczeniem niezwykle czułych procesów biologicznych.

W ciągu ostanich lat, kilka rozwiązań wykorzystujących ozon zostało wprowadzonych do użytku powszechnego. Przykładami ich zastosowania są: uzdatnianie wody pitnej i wody do systemów chłodzących, wybielanie celulozy oraz dekoloryzacja. Używanie ozonu do redukcji chemicznego zapotrzebowania na tlen (COD) jest uzasadnione ekonomicznie jedynie w bardzo specyficznych okolicznościach. Tradycyjnie, w celu ograniczenia ilości odpadów używane było mokre utlenianie i inne bardziej efektywne metody dehydratyzacji. Wszystkie te rozwiązania są stosowane w celu redukcji ilości odpadów na końcu cyklu oczyszczania. Technologia ozonowa w zamierzeniu ma działać na źródło, przez co unika się formowania mułu osadowego.

Technika opiera się na silnych własnościach utleniających ozonu. Zasada jest prosta. Część przepływu zwrotnego zagęszczonego mułu jest ekstrahowana w oczyszczalni, a następnie poddawana działaniu ozonu w zbiorniku reaktorowym, zgodnie ze ściśle określonymi warunkami. Działanie to ma na celu zredukowanie żywotności bakterii w przepływie. Osłabione mikroorganizmy są pompowane z powrotem do basenów beztlenowych, gdzie mogą być zmetabolizowane przez silniejsze bakterie. Klucz do prawidłowego zastosowania techniki leży we właściwym dozowaniu ozonu. Jean Parmentier z Air Liquide Europe mówi, że firma wymaga się od nich stosowania „minimalnych, wręcz homeopatycznych dawek ozonu. Działanie ozonu na biomasę jest jedynie procesem drugorzędnym. Prawdziwa praca jest wykonywana przez złoże aktywne w reaktorze, które jest odpowiedzialne za rozkład uwalnianego materiału organicznego.”