125 lat Wodociągów Warszawskich

125 lat Wodociągów Warszawskich

Gdy w 1886 r. William Heerlein Lindley oddawał do użytku filtry powolne na Stacji Filtrów przy Koszykowej, miasto liczyło około 400 tys. mieszkańców. Dziś Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w m.st. Warszawie dostarcza wodę do 1,7 mln osób. Przez ponad 100 lat stołeczne filtry przeszły prawdziwą ewolucję technologiczną – od filtrów piaskowych, przez uzdatnianie chemiczne, aż po ozonowanie pośrednie.

Pierwsze wodociągi powstały w Warszawie w XVI wieku. Zbudowany w 1855 roku wodociąg według projektu Henryka Marconiego dla lewobrzeżnej i w roku 1868 wg projektu Alfonsa Grotowskiego dla prawobrzeżnej Warszawy nie zapewniały jednak wystarczającej ilości wody o odpowiedniej jakości.

W 1874 r. komisja z inż. Grotowskim na czele, zapoznawszy się z istniejącymi w Niemczech urządzeniami wodociągowymi i kanalizacyjnymi autorstwa inż. Williama Lindleya zdecydowała się powierzyć mu stworzenie podobnego systemu dla Warszawy. Projekt poparł przybyły do miasta w 1875 r. gen. Sokrates Starynkiewicz, pełniący obowiązki prezydenta Warszawy. To dzięki niemu projekty wodociągów i kanalizacji przekazane przez Lindleya Magistratowi w 1878 r. zostały zatwierdzone.

11 lipca 1881 r. podpisany został z synem Williama Lindleya - Williamem Heerleinem Lindleyem, występującym w imieniu ojca, kontrakt na przygotowanie szczegółowych projektów, kierowanie robotami i nadzór nad całością prac projektowych i wykonawczych. Nad realizacją prac czuwał Komitet Budowy Kanalizacji i Wodociągów.

Projekt Lindleya zakładał budowę Stacji Pomp Rzecznych na terenie przyległym do lewego brzegu Wisły oraz Stacji Filtrów przy ul. Koszykowej z urządzeniami uzdatniającymi wodę - piaskowymi filtrami powolnymi, wieżą ciśnień i budynkami maszynowni z pompami tłoczącymi wodę do sieci przewodów. Podstawą projektu kanalizacji był system odprowadzający ścieki gospodarcze i wody opadowe wspólną siecią kanałów do Wisły z systemem pompowni przepompowujących ścieki.

3 lipca 1886 r. ze stołecznych kranów popłynęła woda, ukończono również budowę pierwszego kolektora kanalizacji miejskiej. Jednocześnie rozpoczęła pracę stacja próbna do sprawdzania i napraw wodomierzy, a powstała w 1869 r. służba wodociągowa przekształciła się w 1888 r. w inspekcję sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.

Wybuch II wojny i bombardowania stolicy we wrześniu 1939 r. spowodowały ogromne straty w wodociągach i kanalizacji i przerwy w dostawie wody. Woda ponownie popłynęła 29 maja 1945 r. W 1951 r. decyzją stołecznej Rady Narodowej Wodociągi i Kanalizacja przekształcone zostały w Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w m.st. Warszawie. W latach 50. powiększanie się terytorium miasta wymogło inwestycje wodociągowe i kanalizacyjne. Oprócz wydłużania sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, budowano nowe obiekty na Stacji Pomp Rzecznych i Stacji Filtrów oraz pompownie kanalizacyjne. W 1964 r. uruchomiony został Wodociąg Praski. W latach 1969 i 1970 oddano do eksploatacji dwa ujęcia uzupełniające.

W 1986 r. uruchomiono Wodociąg Północny w Wieliszewie nad Zalewem Zegrzyńskim. Na początku lat 90. zaczęto odchodzić od uzdatniania wody pobieranej z Wisły i zbudowano na lewym brzegu rzeki ujęcia infiltracyjne. W 1991 r. Warszawa otrzymała mechaniczno-biologiczną oczyszczalnię ścieków "Czajka", służącą jednak tylko prawobrzeżnej części miasta. Od 1997 r. realizowany jest Program Poprawy Jakości Wody.



(mm)