Para wodna przyczyną ocieplenia w Europie

Para wodna przyczyną ocieplenia w Europie

Naukowcy twierdzą, że para wodna jest główną przyczyną ocieplenia klimatu w Europie (dotychczas sądzono, że to dwutlenek węgla odpowiada za niekorzystny wzrost temperatury na naszym kontynencie). Wg najnowszych badań opublikowanych w Geophysical Research Letters para wodna, którą możemy naocznie obserwować w postaci chmur ma duży wpływ na ilość ciepła, które pozostaje w naszej atmosferze.

Badania stanu naszego klimatu prowadzone były na terenie całej Europy. Podczas nich rejestrowano temperaturę, wilgotność oraz natężenie promieniowania długofalowego, które jest jednym z mierników „efektu cieplarnianego”. „Zaobserwowaliśmy w latach 1995 – 2005 duży wzrost promieniowania długofalowego docierającego do Europy, podczas gdy nie wzrosło natężenie promieniowania słonecznego” – twierdzi Rolf Philipona, ze Światowego Centrum Badań nad Promieniowaniem w Davos.

Promieniowanie długofalowe pochodzi od cząsteczek takich jak dwutlenek węgla, metan oraz woda, które zaabsorbowały promieniowanie słoneczne odbite już od powierzchni ziemi i zmierzające w górę w kierunku atmosfery. Badający to zjawisko postanowili sprawdzić jak się zmienią wyniki badań, gdy obiektem badań uczynimy silnie zachmurzony fragment atmosfery. Okazało się, że w takich warunkach aż w 70 procentach wzrosła temperatura badanego obszaru w porównaniu do obszarów bezchmurnych. Świadczy to o bardzo dużym wpływie pary wodnej na ogólne ocieplenie klimatu. Nie znaczy to oczywiście, że należy zaniechać polityki zmniejszania emisji takich gazów jak metan, dwutlenek węgla.

Te badania z pewnością nie zrobią rewolucji w dotychczasowych modelach klimatycznych dla dużych obszarów – znaczenia nabiorą dopiero przy szczegółowym rozważaniu klimatu dla poszczególnych regionów. Mogą wyjaśnić zależności, których dotychczas nie można było wytłumaczyć.

Innymi czynnikami oprócz emisji gazów cieplarnianych oraz obecności pary wodnej jakie należy brać pod uwagę mówiąc o „efekcie cieplarnianym” są: topnienie lodu prowadzące do zwiększenia absorpcji światła oraz uwalnianie metanu obecnego we wiecznej zmarzlinie. To są kolejne czynniki, które czekają na dokładne zanalizowanie.